Έθιμα του Γάμου

Γ. Διαφορές Πομάκων – Τούρκων

Η διαφορά μας με τους Τούρκους και την τούρκικη οικογένεια είναι ότι και αυτοί γεννούσαν πολλά παιδιά, αλλά από πολλές γυναίκες, ενώ η πομάκικη οικογένεια έκανε πολλά παιδιά από μία μητέρα- σύζυγο. Επίσης, βασική διαφορά με την τούρκικη οικογένεια είναι ότι γάμοι μεταξύ συγγενών Πομάκων είναι σχεδόν ανύπαρκτοι, ενώ στην Τουρκία και σήμερα ακόμα συνεχίζονται οι αιμομικτικοί γάμοι, με πολλές τερατογεννήσεις, παρά την προσπάθεια του κράτους να τους περιορίσει. Γι αυτό υπήρχε δεσμός, συνοχή και ομοψυχία μεταξύ των μελών της πομάκικης οικογένειας και λειτουργούσαν ως ενιαία ομάδα, ενώ αντιθέτως στην Τουρκία η εγκληματικότητα μεταξύ των συγγενών κατέχει την πρωτιά.

Δ. Γάμος των παιδιών

Όταν ο γιός παντρευόταν και αποκτούσε παιδί, την τεσσαρακοστή ημέρα ο πατέρας καλούσε το γιό του και τη νύφη με το νεογέννητο, σε αποχαιρετιστήριο φαγητό τους χορηγούσε τα ανάλογα χωράφια, τα κοπάδια και την απαραίτητη τροφή μέχρι να βγάλουν οι ίδιοι δική τους παραγωγή και τους έδινε την παράξενη ευχή, «αϊντέ γιέ μου εσύ αυτό το βουνό και εγώ το απέναντι» [Hayde sinu ti vaz barçinka iya vaz druga], δηλαδή γινόταν η πλήρης χειραφέτηση του παιδιού και μετρούσε πλέον ως ξεχωριστή μονάδα στην φυλή. Ο Πομάκος πατέρας, δεν τελείωνε την υποχρέωση του με την παντρειά του παιδιού του, αλλά με την χειραφέτηση και έλεγε ‘‘τους πάντρεψα και τους χειραφέτησα [ujeni i utdelih]’’. Αυτό, επίσης, αποτελεί μοναδικότητα στους Πομάκους έναντι των γύρω λαών. Ο διαχωρισμός αριθμού ζώων από το κοπάδι γινόταν με ένα παράξενο και τυχερό τρόπο, δηλαδή αν ήταν να του παραχωρήσει τουλάχιστον 40 κατσίκια, [μίνιμουμ αριθμός που συμβολίζει πολλά], πήγαιναν το πρωί και άνοιγαν την πόρτα του μαντριού και τα πρώτα 40 που έβγαιναν από μέσα ήταν το τυχερό του και του ευχόταν ο πατέρας ΄΄από κάθε τρίχα χαϊρι να δεις [ut sek kosam hayır da vidiş]΄΄ και τελείωνε η σχέση πλέον με την πατρική οικογένεια.