Τα Πομακοχώρια του Έβρου αποτελούν ένα μοναδικό σύμπλεγμα χωριών όπου το μαγευτικό τοπίο υποβάλλει τον επισκέπτη. Δασώδεις χαράδρες, πέτρινα μονοπάτια, υποβλητικοί βράχοι, πράσινα τοπία που μερικές φορές θυμίζουν Βόρεια Ευρώπη… Τα πομακοχώρια του ν. Ροδόπης συμπλέκονται με αυτά του ν. Έβρου αφού από τον Κέχρο και την Χαλδίνη μπορείς να περάσεις μέσα από τις χαώδεις χωμάτινες διαδρομές δίπλα σε καλύβια όπως το Άλυκο και το Σπανό , και να καταλήξεις στο Μικράκιο και από κει στο Γονικό. Οι διαδρομές που μπορείς να πάρεις είναι πάρα πολλές και τα αξιοθέατα αρκετά.
Η Μπεκτασίδικη παρουσία είναι έντονη και μπορείς να την γνωρίσεις μέσα από τους τεκέδες στη Ρούσα και το Μικρό Δέρειο και τα διάσπαρτα νεκροταφεία ενώ η σουνιτική παρουσία συναντάται κυρίως στα χωριά Σιδηρώ και Σιδηροχώρι.
Η παρουσία του τουρκικού εθνικισμού είναι φυσικά και εδώ παρούσα. Από τα γραφεία του μειονοτικού εθνικιστικού κόμματος KΙΕΦ (DEB) στο Μεγάλο Δέρειο έως την παρουσία Πομάκων γενίτσαρων που ταξιδεύουν δεκάδες χιλιόμετρα, για να φθάσουν στις γειτονιές των Ρωμά στην Νέα Ορεστιάδα και το Διδυμότειχο για να κάνουν τα περίφημα κουράν – κουρσού (μαθήματα κορανίου όπου διαχέεται η εθνικιστική προπαγάνδα, ο τουρκισμός και το μίσος στις καρδιές των μικρών παιδιών εναντίον της Ελλάδας). Το φεστιβάλ κυνηγιού που ξεκίνησε ως μη εκτουρκισμένο πανηγύρι στο Μεγάλο Δέρειο, μετά από αντιδράσεις των εθνικιστών, μεταφέρθηκε αλλού με αστείες δικαιολογίες των τοπικών παραγόντων. Η Ελλάδα είναι απούσα. Όπως είπε και ένας Πομάκος, η Ελλάδα εμφανίστηκε στην περιοχή τη δεκαετία του 1950 και εξαφανίστηκε ξανά τη δεκαετία του 1990.
Πρόσφατα σχόλια
πριν από 9 έτη 47 εβδομάδες