Ιστορικό ντοκουμέντο Επιστολή Ιμάμ Αχμέτ, το 1992 Η ορεινή…Ουγκάντα και οι αντιδράσεις ανεγκέφαλων
Δημοσιεύουμε στη Ζαγάλισα, απόσπασμα από επιστολή (22.9.1992) του νεαρού, τότε, δασκάλου Ιμάμ Αχμέτ στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (Γραφείο Μειονοτικών σχολείων ν. Ξάνθης) για τα χάλια του σχολείου του χωριού Θεοτόκος στα Πομακοχώρια, για να δείξουμε την απαράδεκτη συμπεριφορά που είχαν δείξει στο παρελθόν και δείχνουν ακόμη και σήμερα ορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι απέναντι στους Πομάκους. Δυστυχώς, οι συμπεριφορές αυτές, άδικες, αυταρχικές και καταπιεστικές, έριχναν και ρίχνουν νερό στο μύλο του τουρκικού εθνικισμού, αφού η αδικία αυτή προέρχεται από εκπροσώπους του ελληνικού κράτους απέναντι στους ανυπεράσπιστους Πομάκους χωρικούς.
Έχουμε επανειλημμένα γράψει για την απροθυμία δημοσίων υπαλλήλων να τιμωρήσουν σύμφωνα με το νόμο παρανομίες όλου του ποινικού κώδικα της ελληνικής δικαιοσύνης, τα τσιράκια και τους πράκτορες της Άγκυρας και του τουρκικού εθνικισμού στην περιοχή. Αντιθέτως, περισσεύει η ψευτομαγκιά, η καταπίεση και το κυνήγι εναντίον των φιλελλήνων Πομάκων στην ορεινή περιοχή και τις περιοχές εγκατάστασης στα πεδινά.
Έχουμε κατά καιρούς αναδείξει την τεκμηριωμένη δυσπιστία μας, απέναντι σε διάφορους περιπλανώμενους υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων εν Ελλάδι και στο εξωτερικό. Συνήθως πρόκειται για άτομα προερχόμενα από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους (με ύποπτες διασυνδέσεις και χρηματοδοτήσεις), γεγονός που εξ αρχής υπονομεύει την υποτιθέμενη αμεροληψία τους και το …βαθύ ενδιαφέρον τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Πραγματοποιήθηκε στην Κομοτηνή από τις 14 έως 17 Μαίου 2015, εν μέσω των εορτασμών της απελευθέρωσης της πόλης (14 Μαίου 1920), η ετήσια συνέλευση της Ομοσπονδιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (Federal Union of European Nationalities – FUEN), όπου μετέχουν περισσότερες από τριάντα μειονότητες από την Ευρώπη. Το γεγονός ότι η FUEN υιοθετούσε μέχρι τώρα, ακρίτως, τις τουρκικές θέσεις, καθώς οι εγγεγραμμένοι σε αυτήν τουρκόφωνοι σύλλογοι εκ Θράκης επέβαλαν χωρίς αντίλογο τις θέσεις τους, καθώς και το γεγονός ότι οι τουρκόφρονες πανηγύριζαν εκ προοιμίου για την επιτυχία τους να πραγματοποιηθεί το συνέδριο στην Κομοτηνή, επιλέγοντας προκλητικά την ημερομηνία απελευθέρωσης της πόλης, είχαν δημιουργήσει μεγάλη ένταση τοπικά, αλλά και στο πανελλήνιο. Όλα έδειχναν μαύρα και άραχνα…ώσπου, εμφανίσθηκαν στον ορίζοντα οι Πομακικοί σύλλογοι…
Τρεις ήρωες των Πομάκων, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ από τους 40.000 της Ελληνικής Θράκης, έσωσαν την τιμή της φυλής τους και όλων των Ελλήνων Θρακιωτών, οι οποίοι εκείνη την ώρα είχαν κατακλύσει τις καφετέριες της Κομοτηνής και λιάζονταν ανέμελοι, χωρίς να ενδιαφέρονται για όσα συνέβαιναν λίγο παραπέρα. Πόσο μοιάζει, αλήθεια, η σημερινή κατάσταση με τη Σμύρνη του 1922;
Η απρόσμενη εμφάνισή τους προκάλεσε κύματα ταραχής στους γενίτσαρους, οι οποίοι εσπευσμένα ενημέρωσαν τον ψευτομουφτή Ξάνθης Αχμέτ Μετέ και άλλους…
Με τη λήξη των χαιρετισμών, σηκώθηκε πρώτος ο ατρόμητος Μουσταφά Σερήφ ζήτησε το λόγο και ξεκίνησε την ερώτησή του, ειρωνευόμενος κατάμουτρα τον ψευτομουφτή Αχμέτ Μετέ, ενώπιον όλου του ακροατηρίου, λέγοντας:
Στην επιστολή που έστειλε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μανώλης Γλέζος προς το συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής στις 28 και 29 Νοεμβρίου 2014 από το Πολιτιστικό Σωματείο «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά», υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Κάρολου Παπούλια, υπογραμμίζει πως:
Κάθε ημέρα που περνάει οι πολιτικές/κομματικές δυνάμεις της Ελλάδας ξεπουλούν και από ένα “κομματάκι” της Θράκης στην Τουρκία. Για όσους ασχολούνται επισταμένα με το θέμα, αυτή είναι η εφιαλτική πραγματικότητα. Δεν είναι μόνο τα περίφημα κουράν – κουρσού με τα οποία πληρωμένοι ιεροδιδάσκαλοι από την Τουρκία βάζουν μίσος και δηλητήριο στα μυαλά των μικρών παιδιών εναντίον της Ελλάδας και των χριστιανών, δημιουργώντας τους νέους τζιχαντιστές της Ευρώπης, είναι και ο ρόλος που διαχρονικά έχουν παίξει πολλοί φιλότουρκοι δάσκαλοι, οι οποίοι συμμετείχαν στην πολιτιστική γενοκτονία εναντίον Πομάκων και Ρωμά, απαγορεύοντας στους μικρούς μαθητές, με ξύλο και απειλές, να ομιλούν την μητρική τους γλώσσα.
Φυσιολογικά, θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε με μεγάλη αισιοδοξία την ανάληψη της εξουσίας από ένα αριστερό κόμμα, το οποίο εξ ορισμού είναι θετικά διακείμενο στα δικαιώματα των κάθε μορφής κοινωνικών ή άλλων μειονοτήτων. Όμως, επειδή στη Θράκη, ο ισχυρός παίκτης είναι η Τουρκία, την οποία δια των εγχωρίων εκπροσώπων της (θεσμικών και μη) την προσκυνούν όλοι (μηδέ του ΣΥΡΙΖΑ εξαιρουμένου), η αισιοδοξία μετατρέπεται σε βαθιά ανησυχία.