Δήμαρχος Μύκης, Τζεμίλ Καπζά: «μόνο Τούρκους βοηθάω»! Οι περήφανοι Πομάκοι δεν εγκαταλείπουν
Την αλλεργία του προς ο,τιδήποτε πομακικό επέδειξε για μία ακόμη φορά ο δήμαρχος Μύκης Τζεμίλ Καπζά. Ο τουρκοθρεμμένος δήμαρχος και για χρόνια συντάκτης της εθνικιστικής τουρκόφωνης εφημερίδας Γκιουντέμ, απετέλεσε παλιότερα μήλον της έριδος για τους χριστιανούς υποψηφίους για την Περιφέρεια. Εκείνος όμως είχε άλλο σκοπό: να εκλεγεί δήμαρχος του μεγαλύτερου δήμου στα Πομακοχώρια για να δείχνει τα αισθήματα του απέναντι στους Πομάκους και την Ελλάδα.
Είχαμε γράψει για την προσπάθεια που είχε κάνει, με το που ανέλαβε δήμαρχος, να υποβαθμίσει την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου που έγινε το 2014 στη Σμίνθη βγάζοντας εκτός καθιερωμένου προγράμματος τους παραδοσιακούς χορούς και τα ποιήματα (αρ. φ. 75). Το 2016 έβαλε στο στόχαστρό του τον … Άη Βασίλη, γιατί κάποιοι εκπαιδευτικοί τόλμησαν και τον έβαλαν στα παράθυρα μερικών σχολείων. Να σημειώσουμε ότι ο Άη Βασίλης γιορτάζεται πλέον και μέσα στην Τουρκία (Noel Baba).
Μεγάλη ομάδα αλεβιτών από τη Ρούσα και το Γονικό ν. Έβρου μετέβησαν στο χωριό Χλόη ν. Ροδόπης, το Φεβρουάριο και είχαν συνάντηση με τα μέλη του εκτουρκισμένου – σουνιτοποιημένου συλλόγου «Χίλια», που εδώ και χρόνια έχει αρπάξει από τους αλεβίτες τη διοργάνωση του παραδοσιακού τους πανηγυριού, στη θέση Χίλια. Θυμίζουμε ότι τον Αύγουστο του 2017 οι αλεβίτες της περιοχής έκαναν τη δική τους επανάσταση (βλ. φ. 90 – 91) και διοργάνωσαν μόνοι τους το παραδοσιακό πανηγύρι, ενώ οι ενταγμένοι στον τουρκικό εθνικισμό και στον ψευτομουφτή Ροδόπης Ιμπράμ Σερήφ έκαναν παράλληλα άλλο πανηγύρι ενταγμένο στα γενοκτονικά σχήματα της Άγκυρας με τα οποία θέλει να εξαφανίσει τους αλεβίτες από τα ορεινά της Θράκης.
Σύμφωνα με προφορική παράδοση που διέσωσαν οι γέροντες Πομάκοι της περιοχής Θερμών Ξάνθης, ο Μπουνταλά Χότζα ήταν Αλεβίτης σεΐχης, προερχόμενος από τη Βουλγαρία, και εκείνος που διέδωσε το αλεβιτικό ισλάμ στην περιοχή των Θερμών. Το πραγματικό του όνομα ήταν Οσμάν και του γιου του Ιζέτ. Ο Οσμάν και ο Ιζέτ είναι θαμμένοι στον τεκέ μαζί με ένα ακόμη άτομο του οποίου δεν γνωρίζουμε το όνομα. Δυστυχώς, με τη βουλγαρική κατοχή στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, οι Βούλγαροι κατακτητές πήραν το αρχείο του τεκέ και έτσι χάθηκαν πολύτιμα στοιχεία για την ιστορία του.
