Νέσμε μπαχτιάρ ότισμε Πομάτσι!
Σε αρκετές περιοχές στα Πομακοχώρια μας, υπάρχουν τα Μόμτσκι Κάμεν (στα Πομάκικα σημαίνει ο Βράχος του Κοριτσιού), ψηλά βράχια δηλαδή, από όπου οι Πομακοπούλες έπεφταν στο γκρεμό για να μην τις πιάσουν οι Τούρκοι τον καιρό που εκείνοι ήρθαν στην Θράκη σαν κατακτητές και μας σκλάβωσαν (14ος αι. μ.Χ. και μετά).

Αυτά τα άκουσα από τον παππού μου, τον Χάϊτα Χουσεΐν, ο οποίος ήταν ντόπιος, και αυτός είχε ακούσει την ιστορία αυτή, από τους δικούς του παππούδες. Όταν ήμουν μικρός και ερχόμουνα με τον παππού σε αυτά τα μέρη, μια μέρα βλέποντας το Βραντσκό Κάμεν μου είπε: «αχ, αγόρι μου, τι ιστορία έχει αυτός ο βράχος» και μου διηγήθηκε με δάκρυα στα μάτια τα μαρτύρια που υπέφεραν οι Πομάκοι από τους Τούρκους.
Ο παππούς μου ήταν και ένιωθε Πομάκος. Μία μέρα που είχε κατέβει στην Ξάνθη, κάποιος χριστιανός, τον αποκάλεσε Τούρκο. Νευρίασε τόσο,που άρχισε να φωνάζει: «εγώ είμαι Πομάκος, εσείς δεν ξέρετε την ιστορία μας».
Εγώ έχω τις μνήμες του παππού μου και είμαι περήφανος που είμαι Πομάκος. Και τη γλώσσα μου,τα πομακικά, να μου την έπαιρναν, πάλι Πομάκος θα ήμουν. Πομάκος γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Εμείς λέμε:
Νέσμε μπαχτιάρ ότισμε Πομάτσι!
Άρθρο του Κανδουχάρ Σουκρή
(τεύχος 39, Μάρτιος 2010)
Κατηγορία: